Η χώρα έχει ατύπως μπει σε προεκλογική περίοδο, αλλά το ερώτημα είναι ακόμη κι αν κερδίσετε τις εκλογές πώς θα αποφύγετε το σκόπελο της προεδρικής εκλογικής το 2020, αλλά και την απλή αναλογική που θα ακολουθήσει.
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με ένα γενικότερο σχόλιο. Η εικόνα της χώρας μας σήμερα είναι εικόνα παρακμής και διάλυσης. Στις 23 Ιουλίου ζήσαμε μια εθνική τραγωδία. Μια ολόκληρη πόλη, 30 χιλιόμετρα από την Αθήνα κάηκε, 96 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 30 νοσηλεύονται ακόμη. Η κυβέρνηση δεν απεδείχθη μόνο ανίκανη και ανεύθυνη στο Μάτι, αλλά και κυνική και απάνθρωπη.
Η άλλη όψη της κρατικής απουσίας είναι η ανομία, που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο με συμμορίες να δρουν ανενόχλητες ακόμη και στο κέντρο της πρωτεύουσας. Ενώ την οικονομική και κοινωνική κατάσταση καθρεφτίζουν, δυστυχώς, οι νέοι μας, που συνεχίζουν να αναζητούν διέξοδο στο εξωτερικό ή μένουν πίσω, χωρίς ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Αυτή η εικόνα πρέπει να αλλάξει και να αντικατασταθεί από την Ελλάδα της πράξης και της αισιοδοξίας. Για αυτό και ζητώ από τους πολίτες να συμπορευθούμε σε μια προσπάθεια αναγέννησης που χρειάζεται η πατρίδα μας. Αυτή είναι για μένα η πρόκληση της επόμενης ημέρας και δεν συνδέεται μόνο με τα μνημόνια. Η Ελλάδα χρειάζεται μια συνολική επανεκκίνηση.
Και επειδή είμαι βέβαιος ότι αυτό θέλει και η μεγάλη πλειοψηφία, ουδόλως με προβληματίζουν η προεδρική εκλογή του 2020, και η απλή αναλογική για την οποία με ρωτήσατε. Άλλωστε, όπως έχω πει, η κυβέρνηση της Ν.Δ. θα αλλάξει αμέσως τον εκλογικό νόμο, εισηγούμενη ένα δίκαιο σύστημα που θα διασφαλίζει και την αντιπροσωπευτικότητα, αλλά και την ανάγκη κυβερνησιμότητας της χώρας.
Τώρα που έκλεισε ένας μήνας από τη φονική πυρκαγιά και όλοι προσπαθούμε να δούμε πιο ψύχραιμα τι συνέβη, τι πιστεύετε ότι έφταιξε περισσότερο;
Δεν θα σταθώ στα προφανή επιχειρησιακά σφάλματα, για τα οποία ήδη διεξάγεται έρευνα. Έχω εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη και πιστεύω ότι θα αποδοθούν οι ευθύνες όσο ψηλά και αν αυτές εντοπισθούν.
Αυτό, ωστόσο, που πραγματικά με συγκλόνισε ήταν η παντελής αδυναμία του κ. Τσίπρα και των υπουργών του να συμμεριστούν τον πόνο των Ελλήνων και ειδικά εκείνων που είδαν τους συγγενείς τους να χάνονται και τις περιουσίες τους να καταστρέφονται.
Επέδειξαν έναν απάνθρωπο κυνισμό. Ειδικά τις πρώτες ώρες, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η προσωπική τους πολιτική διάσωση με όλα εκείνα τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που σκαρφίστηκαν. Στην αρχή πήγαν να κρύψουν την αλήθεια και, στη συνέχεια, όταν αυτή αποκαλύφθηκε, να αποποιηθούν κάθε ευθύνη, ισχυριζόμενοι ότι τα έκαναν όλα τέλεια.
Ακόμη και τώρα είναι εξοργιστικό ότι κανείς τους δεν έχει νιώσει την ανάγκη να ζητήσει έστω μια συγγνώμη για αυτή την πρωτοφανή τραγωδία.